آوا سكوت....

 شكست سنگِ صبورى و بغض من نگسست نرفــــت سلطنت بردبارى ام از دســـت هنوز مانده به پايان چله هاى سكوت ميان همهمه ى مردمان یاوه پرست نشسته ام تك و تنها ستاره مى كارم تهِ سياهىِ كابوسِ كوچه اى بن بست نگـــاه كن به تن زخم خورده ى شعـــــرم دوباره قصه ى تيغ است و دست زنگىِ مست قسم به داغىِ آهـــى كه عرش مى داند نفس بريد، ولى زنده مانده عهدِ اَلَست زمين، توهّم تارى ست دورِ پيله ى ذهن چرا بگيرَدَم اَفسونِ اين بلندىِ پست؟ هنوز ساكن آتشفشان خاموش است گدازه اى كه دلِ سنگِ کوه را نشکست... آوا سكوت.......

نرم و صبور، مثل گل سرخِ قالى ام پاخورده ى هزار قدم، گوشمالى ام در همنشينىِ گره هاى كنار هم مهمان افتخارى باغى خيالى ام شمعم كه در سكوت به شب طعنه مى زند زيبايىِ ترانـــه ى خوداشتعــــالى ام مانند رود، در گذر از سنگهای هار خط بر نداشت ثانيه هاى زلالى ام سر مى كشم به معدن فيروزه ى غزل وقتى كه كوهى از جملات سوالى ام سرچشمه هاى آب حيات است در دلم مؤمن به نيمه ى پرِ لیوانِ خالى ام با ابرهاى تيره ى مغرور آشناست سروِ بلندِ تجربه ى خشكسالى ام گاهى سماع جامه ى نيلوفرين شمس گاهى كتاب فلسفه هاى غزالى ام هر روز، رنگ تازه به احساس مى زنم مثل نگاه باغچه، حالى به حالى ام... آوا سكوت.......

بر فراز كوه صبورى رو به راههاى مه آلود عابر هميشه غريبم بين روزهاى موازى نى نبوده ام كه بنالم در رثاى مرگ نيستان دف شدم كه جشن بگيرى تا تــــنِ مرا بنـــوازى با هزار شعله هم آغوش حجله بسته ى هذيانها شاهدخت پرده نشينم در قبيله هاى حجازى تكه اى گدازه ى سرخم در لباس مخمل جنگل مثل اشكهاى حقيقى پشت خنده هاى مجازى روى ساقه هاى خيالم باز مى شود نفس عشق پاگرفته در تن بـــــادم مثل ريشه هاى هوازى ببر بودم و ندريـــــدم تيغ بودم و نبريــــدم بندبندِ سادگى ام سوخت باز هم در آخر بازى... آوا سكوت.......

مرا آتش بزن...من سوختن را دوست مى دارم من از ققنوسها آموختن را دوست مى دارم به شب آويختم فانوس زرين خيالم را غزل در نيمه شب افروختن را دوست مى دارم نه اينكه با سياهى الفت ديرينه دارم. نه... نگين بر چادرِ شب دوختن را دوست مى دارم دلم گنجینه اى از زخم هاى سرخ یاقوتی ست چنان خاکم که گنج اندوختن را دوست مى دارم تو را وقتى كه عطرت در دلم پيچيد فهميدم براى درك آهوها خُتَن را دوست مى دارم بهشتى بى بها و بى بهانه نيست جز قلبم به دنيا حال خود نفروختن را دوست مى دارم آوا سكوت.......